Ons eenvoudige en prettige slaapverblijf blijkt een oude pastorie. De weg wordt gewezen door een ‘halve priester’ die Erik heet. Jaren heeft hij in een klooster geleefd, maar getraumatiseerd door de vorm van leiderschap heeft hij de orde waar hij onderdeel van was ook weer verlaten. Erik blijkt goedlachs en vol humor te zitten. Tegelijkertijd zijn de sporen van zijn trauma zichtbaar en hoorbaar in de vorm van een zenuwtrek bij zijn mond. Ontstaan door de keiharde vorm van leiderschap die de leider van de orde hanteerde. Erik is daarin voor het leven getekend en het raakt mij als ik naar zijn verhaal luister. Het is weer zo’n voorbeeld die duidelijk maakt hoe belangrijk communicatie en leiderschap is in het creëren van een situatie van Klimaatpositief, ook binnen organisaties. Het voorbeeld van Erik laat het tegenovergestelde zien: dat leiderschap ook een situatie van Klimaatnegatief binnen organisaties kan versterken.

Die avond wordt er voor ons gekookt in de naastgelegen oude boerderij door de vrouw van de voormalige – en inmiddels overleden – boer. Het is een grote oude hoeve in een soort u-vorm. Als we op het afgesproken tijdstip arriveren is het niet alleen buiten donker, ook in de hoeve zelf. Niemand te bekennen en dus gaan we uiteindelijk zonder avondmaal weer terug naar ons slaapvertrek. Erik heeft ons gewezen op een kratje met diverse soorten Belgische bieren in de keuken waar we gebruik van mogen maken. We kiezen er twee, kletsen wat en een uur later doen we een nieuwe poging bij de oude hoeve.

Dit keer zien we een oudere dame actief in de keuken. We zien nog net hoe ze proeft uit een pan. Haha, gesnapt. Kort daarna zitten we bij haar in de oude keuken. Onze gastvrouw blijkt een energieke en hartelijke dame die geen woord Engels spreekt. Maar handig als ze is maakt ze volop gebruik van Google Translate en dus gaat haar telefoon regelmatig over en weer over de tafel om uitgebreid met elkaar te spreken. Haar man is al lang geleden overleden en haar nieuwe vriend, die een paar dorpen verderop woont, komt ook langs en eet met ons mee. We krijgen een heerlijke driegangenmaaltijd voorgeschoteld en met z’n vieren delen we onderling ervaringen en levensverhalen.

Ze vertelt op een gegeven moment over dat ze jaren terug het initiatief had genomen om in de hoeve een kleine bakkerij te beginnen. Niet om zoveel mogelijk brood te verkopen, maar om kwetsbare mensen uit de omgeving een plek te bieden voor het delen van verhalen over moeilijke gebeurtenissen in hun leven en om hen een oprecht luisterend oor en steun te bieden waardoor ze op krachten komen.

Ik zie de oudere vrouw tegenover mij met twinkelende ogen vertellen over haar lokale en sociale bakkerij. Het raakt mij. Ik voel ontroering en de tranen staan in mijn ogen terwijl ik luister naar haar drijfveren en compassie voor de medemens. Ondertussen geniet ze er zienderogen van om ons een heerlijke maaltijd voor te schotelen. Wat een inspirerend voorbeeld is deze vrouw voor Klimaatpositief denk ik. En in gedachten denk ik hoe eenvoudig kan het zijn? Met een mix van gastvrijheid, oprechte interesse, openheid, compassie en inzet voor de medemens creëert zij in haar keuken en leven betekenis voor de mensen die op haar pad komen. Nu ben ik de gelukkige die daardoor geraakt en geïnspireerd wordt. En ik weet zeker dat er nog vele zullen volgen.

Natuurlijk krijgen we de volgende dag, als het weer licht is, nog een rondleiding zodat we de bakkerij met eigen ogen kunnen zien. Ik zie de oven waar het brood in gaat en de tafel waar iedereen aan zit om verhalen met elkaar te delen, terwijl het brood twee uur in de oven aan het rijzen is. Met een omhelzing en een lach neemt ze daarna afscheid van ons. Hetzelfde doet Erik van wie we vijf minuten later afscheid nemen. Na nog één goede grap uit zijn mond gaan we lachend uit elkaar. Vol waardering en geïnspireerd door deze mensen die we gistermiddag nog niet kenden, vervolgen we daarna ons pad. Deze personen zijn echte Klimaatpositief-makers. Ze hebben een positieve impact op hun directe omgeving. Wat een helden.